Տրամադրությունս մետաղային է: Աչքիս առաջ պատկերներ են երևում՝ ծաղրածուներ, տիկնիկներ, պոզով-պոչով արարածներ: Բոլորն ինչ-որ ուրախ-գռոտեսկային տրամադրությունների մեջ են, ծիծաղում են, կատակներ են անում ու գարեջուր են խմում: Ես ուզում եմ իրենց միանալ: Դիմացս թափանցիկ պատ կա, որը չի թողնում իրենց մոտ գնալ: Ոչ ոք ինձ չի նկատում: Պոզով-պոչովներն իրար լեզու են ցույց տալիս: Ամբողջ հատակով փոքր սև բլոճներ են վազվզում: Ծաղրածուները աջ ձեռքով գարեջուրն են բռել, ձախով՝ կացինը: Տիկնիկների հագին ոչինչ չկա: Կողքից ինչ-որ մեկը բարձր խռմփացնում է: Ականջիս տակ բոլորն աղմկում են, գոռում, ծղրտում, հաչում, երգում, ծլվլում…Ականջներս փակում եմ: Ձայները շարունակվում են: Հետո աչքերս եմ փակում: Ձայները կտրվում են: Բացում եմ աչքերս: Հայտնվում եմ թափանցիկ պատից այն կողմ: Ոչ ոք չկա: Թույլ շնառություն եմ լսում: Հետո պարզում եմ՝ իմ շնչառությունն է: Նստում եմ հատակին: Վերցնում եմ գարեջրի շիշն ու սկսում եմ խմել: Աչքերովս փնտրում եմ թափանցիկ պատը: Չեմ գտնում: Մի քիչ էլ եմ գարեջուր խմում: Նորից եմ փնտր
Մարի Մելիքյան