Skip to main content

Կհասնի


2045 թ: Յոթգլխանի արև: Ձիու քայլ: Սպասում է: Թանկանոց ժամացույց: Հինգն անց ութսունհինգ: Երեք հատ վառող բան: Կանգնած է: Չի քայլում: Սպասում է: Վեց սեղանատամ: Քոր է գալիս: Ցավոք: Ցուրտ: Առաջին գլխի արևամուտ: Երեք կին: Գեր: Մեծ: Տեսնում է: Չի լսում: Դա ուրիշ բան: Հավանաբար: Չի գալու: Ավաղ: Չշնչել: Կիսատ որոշում: Հինգ աստղանի երկինք: Երրորդ գլխի արևամուտ: Կարմրասև: Հետ նայել: Ում: Չգիտեմ: Ընտրել ինքնուրույն: Պառկած վիճակ: Կարող է շարժվել: Հոգնածություն: Կարմրեց: Գնում է: Չի գնում: Գնում է: Չի գնում: Հետ չնայել: Բարեբախտաբար: Յոթերորդ գլխի արևամուտ: Կռիվ:

Հինգն անց վեց: Կտեսնի: Չի տեսնի: Արդեն տեսնում է: Ասֆալտ: Դեպք է: Իսկապես: Ծնկել: Հազվադեպ վերև: Առաջ է նայում: Տասնչորս ոտք: Գնում է: Չի գնում: Գնում է: Հասնում է: Լսում է: Փակ տեղ: Չի անցնելու: Քեզ է թվում: Կանցնի: Համոզված: Չխոսել: Կլինի միջոց: Չի լինի արդյունք: Չի շարժվում: Գնում է: Վազել: Արագ: Դանդաղ: Բարակ: Հաստ: Այո: Կբերեն: Կհասցնեն: Ժամանակն է: Կանաչ լաթեր: Մթնեց: Սիրում են: Նայած: Անցնում է: Ահա: Չփախնել: Ու վերջ: Կստացվի: Գուցե: Ցատկ: Վազք: Ծնկել: Ցատկ: Պառկել: Կստացվի: Առաջ: Երկու հատ թռիչք: Չընկնել: Հասնել: Հասկացողություն: Երկար-բարակ ճառ: Անտեսել: Թաքուն: Կողքանց: Բարևել: Չթողնել: Թողնել: Չթողնել: Թողնել: Երկոտանի ութոտնուկ: Կարող ես որ: Կասկածում ես: Չէ: Խոսում եմ էլի: Չխանգարել: Հասնում է արդեն: Ուշադիր: Կողմնակի աչքեր: Անտեսել: Տեսել: Անտեսել: Տեսել: Բացվում է: Մնաց երկուսը: Ճարպակալած քայլ: Ծանր քայլ: Կողմնակի քայլ: Վեց անց կես: Դարպաս: Մտնում են: Դուրս են գալիս: Կանցնի: Չի անցնի: Երկար ու նեղ: Պատ: Չոր: Թեփոտած:


Կհասնի: Չի հասնի: Կհասնի: Չի հասնի: Կհասնի: Չի հասնի:

Չհասավ:

Comments

  1. անտանելի թույն ա..
    ինքս էլ չեմ հասակնում, ինչի մասին ա, բայց սկսում ես մտածել սա կարդալուց հետո:
    ցխկում ա:
    փոխում է մի բան մեջդ:
    ու թքած էն վերջին -ի վրա:
    իր ու քո հավասար` Տադո

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ոլորտ գույնի

կարմիր երազ Երազ կարմրավուն պոչով գիսաստղի մասին, երազ կարմիր թուշիկներով ագռավի մասին, որ կարմիր իրերն է կտցահարում, կարմիր որդեր անկյունում,  հողից կարմիր թել են ստանում ու հյուսում ողնաշարին իրենց բոսորագույն, կարմիր երաժշտության ձայներ՝ գույնից բորբոքված օդում, կարմիր մոլորակն իր վրայից թափ է տալիս գույնը, կարմիր աքլորականչ ու որսորդի զրույց կարմիր․ կարմիր ուրուներ առանձնատներում ապրող․ կարմիր ծակծկոցներ ոտնաթաթերիդ․ երազ կարմիր վիհի մասին։ կանաչ արկղ Ներսում լիքը սուլիչներ, կանաչ դե մինոր, հատակին փշրած կեղևներ, կանաչ էգ թռչուն․ թևերն անզոր թափահարում է ու ձյուն բերում, կանաչ մարգարեություն՝ հենված արկղին, ճտքակոշիկներով կանաչ հրեշ․ բերանը բացուխուփ է անում ու մրմնջում, թե որքան հեռու է հրեշանոցը, բերանից կանաչ անձրևանոցներ են թափվում ու արկղից դուրս գալիս՝ կանաչ ծավալով լցված արկղից։ դեղին հեքիաթ Դեղին վերմակի մեջ փաթաթված արքայադուստր դեղնած ձայնալարերով, դեղին զարդատուփ՝ անկողնուց ճոճվող, ներսում՝ արքայի փտած ոսկորներ միմյանց հետ կռվող , դեղին պատերազմ ներսում, պատից կախված դե

հարցազրույց

[ Սյունեի ու իմ հարցազրույցի գաղտնի տարբերակը ] Սյունն ինձ հարցնում ա `  Մար, քանի տարի ա գործում բլոգը, ու ինչի ես ընտրել Վոլտերա-ն որպես կեղծանուն :))) Մարին սկսում ա  տակից դուրս գալը ` Բլոգս գործում ա 2012 թվականից, էդ ժամանակ, երբ որ բացեցի բլոգս, առաջին անգամ սկսեցի գրել, դրանից առաջ երբեք փորձ չէի արել գրելու` ոչ փոքր տարիքում, ոչ պատանեկան տարիքում, ընդհանրապես շատ պարապ երեխա էի  ու երբեք մտքովս էլ չէր անցնի, որ ես կգրեմ մի օր: Երբ որ բլոգս բացեցի , պատկերացում չունեի, թե ինչ ա ինձ սպասվում: Էդ բլոգի շնորհիվ` այսինքն գրելու, ես կիլոմետրերով աճեցի: Մարդիկ տարիներով մի քանի մետր են առաջ քայլում, ես մի շաբաթում էստեղից հասնում էի մինչև Զատկի կղզի ու հետ գալիս: Էդ հսկայական ճանապարհը որ անցա, իմ երկուսուկես տարեկան, նոր նոր ատամ փոխող բլոգիս եմ պարտական: Որ ձեռքս ճար լիներ, կպաչեի իրան [էստեղ Մարիի բլոգն ամաչում ա]   Ինչի Վոլտերա. Մի քանի վարկած կա էդ անվան հետ կապված:  Հիմա անգամ չեմ էլ հիշում, թե երբ ու ոնց որոշեցի Վոլտերա, հավանաբար որպես Վոլտեր անվան աղջկական տարբերակը: Հ

Ճռռոց

...Լավ, կգնանք: Խոստանում եմ: Երջանիկ էի: Գիտեի, որ իր խոստման տերն է: Ու էդպես էլ եղավ: Գնացինք: Ճանապարհին նախապատրաստվում էի այդ ամենը տեսնելուն: Ինձ ուժ էի տալիս, բռունցքներս պինդ սեղմել էի: Մետրոյով էինք գնում: Ռելսերի ձայնը հաճելի էր: Սիրտս անհանգիստ էր, ուժեղ էր բաբախում: Չէի ուզում, որ շուտ հասնեինք: Էնքան հուզված էի, որ նկատեց: -Դե լավ, հասնում ենք, քիչ մնաց: Ախր չգիտեր, որ ուզում էի՝ չհասնեինք, բայց եթե այդ ամենն իրեն ասեի, ինձ գժի տեղ կդներ ու կասեր՝ ամբողջ ամառ հոգիս հանեցիր, թե գնա´նք: Հիմա էլ չես ուզում: Շատ լավ, հետ ենք վերադառնում: Սարսափած իր խոսքերից (որոնք կասվեին, եթե ինձ լավ չպահեի) լռեցի: Վերջապես հասանք: Դուրս եկանք մետրոյից ու սկսեցինք քայլել: Դրսում դեռ լույս էր: Քայլեցինք երկար: Արդեն երևում էր տունը: Սիրտս սկսեց ավելի արագ խփել: Անցանք հին աղբարկղի կողքով: Նայեցի աղբարկղին՝ շատ էի կարոտել: Մոտեցանք դարպասին: Խնդրեցի, որ ես հրեմ դարպասը: Չմերժեց: Հրեցի: Դժվարությամբ բացվեց: Բացվելուց էլ ճռռաց: Հին ճռռոց էր դա: Ականջներումս փորձեցի պահել այդ ձայնը