Skip to main content

Posts

Showing posts from April, 2018

***

Հարվածը հարվածի ետևից. տես՝ որ դիմանալը չէ միայն: նոր ցավը վերցնելուց հնի մասին առժամանակ մոռանալն է: *** Ու՞ր ես փախչում, եթե ոտքերդ քեզ մոտ չեն ճանապարհդ՝ քանդված փախչելուդ նպատակը՝ գողացված: *** Զանգի ձայնը՝ ինչ-որ բանի սկիզբ, ինչ-որ բանի վերջ Ապրելը՝ այդ երկուսի արանքում: *** Սև հողի մեջ սև սիրտ ունեցողը իրեն լավ զգաց: Ապրելը դժվար է՝ պատմում էր, պիտի անընդհատ արևի լույսին նայես: *** Հեռվից ինձ՝ խնջույքի կանչողների աղաղակները լսեցի մոտեցա, որ պարզեմ, թե ինչ կար այդ օր սեղանին պարզվեց՝ նախատեսվածը անծանոթի թարմ միսն էր: *** Ու որտե՞ղ է հիմա ջրի մարմինը, այն որ երկինքը նվիրեց ջրին:

բնակելի

Բերանքսիվայր ընկած եմ հատակիդ: Փայտը տեղ-տեղ ամուր է, տեղ-տեղ՝ ոչ: Ոտքերդ դիպչում են գլխիս ու ոտնաթաթերդ փաթաթվում մազերիս: Մատներս չեն կարողանում ազատել մազերս, որովհետև հատակի հակառակ կողմում են: Գլուխս հատակի ներս ընկած հատվածում է: Քթիցս արյունը հոսում է դեպի քո սենյակի դուռը ու դռան արանքով անցնում անհայտ տարածություն: Արյունս զարմանալիորեն մուգ կարմիր է ու անհոտ: Իրարից շատ մեծ հեռավորության վրա ենք գտնվում. այնուամենայնիվ երկուսս էլ նույն սենյակում ենք, բայց տարբեր տարածաչափություններում: Ես հենվում եմ անտեսանելի ծնկներիդ ու քեզնից խնդրում, որ ավելորդ մարդկանց մասին պատմես: Սկսում ես ինձնից ու քեզնից խոսել. ես նեղվում եմ անսպասելի ճշմարտությունից ու մկրատը քո կողմ շպրտում: - Ո՞վ է քեզ թույլ տվել իրեր շպրտել վրաս,- հարցնում ես: Բայց ձայնդ ինձ հասնում է ժամեր անց միայն ու այնքան հեռվից, որ բառերը չեմ կարողանում տարբերակել: Սենյակիդ բոլոր մետաղյա իրերը ժանգոտված են: Ես դա նկատում եմ միայն այն ժամանակ, երբ հատակից գլուխս բարձրացնում եմ: Վզիցդ քրտինք է հոսում ու կրծքավանդակիդ կախա