վոլտերական մինոր

Երբ ֆիլմում սկսեցին եղունգները կրծել ու առանձնացվածը դնել սեղանին, ես այլևս չդիմացա ու ձեռքս ինքնաբերաբար անջատեց ֆիլմը: Հետո ուղեղս փորձեց ինքնամաքրվել հենց նոր նայած տեսարաններից ու ես ինքս ինձ խոստացա, որ այլևս երբեք չեմ փորձի վերանայել այն:  *** Էս ֆիլմը երբեք չնայեք, լսու՞մ եք, երբեք, երբեք։ - իր բլոգում գրեց Մարիօն *** - լսի դու նայե՞լ էիր չէ՞ we need to talk about Kevin կինոն - Մի երկու տարի առաջ դրեցի որ նայեմ, մինչև էն եղունգները կրծելու պահը ու անջատեցիարժի՞ նայեմ դա հիմա, թե՞ էլի կանջատեմ- Լսի ինչքան ժամանակ ա նայել եմ. Մեռնելս գալիս ա. Հիշում վատանում եմ: Էդ ինչ ծավն  լավն ա էդ անտերը- կնայեմ անպայման, զգում եմ որ ահավոր դեպրես բան ա- հա, մեռնելիք ա, ափսոս ոչ մեկը չի նայել - որ նայեմ կասեմ քեզ՝ մենակ չզգաս   *** Ես նայեցի էդ ֆիլմը, Մար, ու եղունգներրը կրծելու հատվածն էլ նայեցի, ու դրանից հետոն էլ, ամբողջը նայեցի: Հիմա մտածում եմ՝ ինչի՞, ինչի՞ ոչ ոք էդպես էլ չխոսեց Կեվինի մասին: Ոչ ոք չնստեց ու զրույց չսկսեց Կեվինի մասին: Ու չգիտեմ ինչի՝ ուզում եմ ինքս ինձ հույս տալ, որ Կե

Ոնց եմ կարողանում առաջ քայլել, երբ ցեխով լցված տակառը, կեղտի կաթիլները, որ անձրև են ձևանում, արյունարբու փոքրիկ գնդերը, որ միայն մարմնովս չսահմանափակվեցին, թարթիչներիս մեջ ապրող կույր հրեշները, հառաչել ձևացող գնացքը, խոռոչները՝ տերևների մեջ ու լույսի բացակայությամբ սնվող, բահը, որ մասնատված մարմնի համար էին պահել, ու նույն մասնատված մարմինը՝ առանց արյան, իսկ ցողունի միջինը արնագույն էր քաղցած ձայները, քաղցելու մասին երգերը, քաղցի հիմնը կողքիս են իմ մեջ: իմ մեջ ու ոնց է ստացվում ետ չնայելը, երբ ծծումբը՝ երկնքից անձրևորդերի բազմությունը հողի տակից մեկ էլ ծովը, որ ջրվեժի չափ կատաղի է շրջանաձև հերթերը, որ ուղղությունը փոխել չկարողացան ճանապարհը, որ հասավ մինչև երկրի միջուկն ու կանգ առավ որովհետև վախեցավ այրվելուց հիշողություն ունեցող փոշեհատիկները երազներում փախչողը, ում հետապնդեցին մինչև իրականության փողոցներին հասնելը հարձակումները մյուս մայրցամաքներից ու հազարավոր վայրի թռչուններ, որոնք այնքան հեշտությամբ կոտրվեցին ճանճերի կողմից հոշոտված սարդոստայնը ու սարդերը, որ հույսը երկնքի վրա դրե