Դա նման է դեղձի քաղցրությանը: Այն միևնույն ժամանակ փշոտ է: Առանց խնայելու ծակում է ու որքա՜ն տաք է: Իսկ այն ինչ տաք է, միշտ կարմիր գույն ունի:
Մատներով անցնում ես տարածության վրայով, եղունգներովդ փոխանցում ես ծակծկոտ նյութեր: Դրանք անտեսանելի են, բայց միևնույն է՝ նյութ են: Ունեն իրենց չափն ու ձևը, ու նաև կշիռը, օդի մեջ կախվելու հատկություն ունեն: Այնտեղից արձակում են նույնքան անտեսանելի ու փշոտ նյութեր:
Դրանք իրենց հերթին մեծանում են, փքվում, միանում են իրար, ձգվում են, տարածվում, հասնում են անտեսանելի սահմաններին ու քաղցրությունը շատրվանի տեսք է ստանում: Նետի պես արձակում են ծակծկոցներ, իսկ իրենք կլանում են անտեսանելի սահմանների անտեսանելի գծերն ու ամփոփվում դեղձի կորիզում: Բաժանվում են մանրագույն մասնիկների:
Միանում են կարմիր շատրվանին ու լցվում մատներիդ մեջ, եղունգներիդ տակ: Ու դու զգուշորեն շոյում ես փափուկ տարածությունը` աջից ձախ, վերևից ներքև, պտույտներ ես գործում ու մատներդ դիպչելով կենդանի նրբությանը` բազմապատկվում են: Ու սկսում ես շարժվել:
Շարժումներդ փոշու վերածվելով մտնում են ներս, այնտեղից ծակում են ու դուրս են գալիս մի նոր տարածություն: Շարժումներդ դառնում են գործողություն: Քաղցր, կարմիր ու տաք գործողություն: Մի քիչ փշոտ ու ծակծկան դեղձային գործողություն: Սեղմվում են իրար ու վերածվում փափուկ ու քաղցր հեղուկի: Լցվում են ապակե բաժակիդ մեջ: Իսկ հետո հոսում են լեզվիդ վրայով ու դու հայտնվում ես անտեսանելի ու փշոտ նյութերի նուրբ ու բամբակե թակարդում:
Comments
Post a Comment