Skip to main content

Ոլորտ գույնի


կարմիր երազ

Երազ կարմրավուն պոչով գիսաստղի մասին,

երազ կարմիր թուշիկներով ագռավի մասին,

որ կարմիր իրերն է կտցահարում,

կարմիր որդեր անկյունում, 

հողից կարմիր թել են ստանում ու հյուսում

ողնաշարին իրենց բոսորագույն,

կարմիր երաժշտության ձայներ՝

գույնից բորբոքված օդում,

կարմիր մոլորակն իր վրայից թափ է տալիս գույնը,

կարմիր աքլորականչ ու որսորդի զրույց կարմիր․

կարմիր ուրուներ առանձնատներում ապրող․

կարմիր ծակծկոցներ ոտնաթաթերիդ․

երազ կարմիր վիհի մասին։


կանաչ արկղ

Ներսում լիքը սուլիչներ,

կանաչ դե մինոր,

հատակին փշրած կեղևներ,

կանաչ էգ թռչուն․

թևերն անզոր թափահարում է ու ձյուն բերում,

կանաչ մարգարեություն՝ հենված արկղին,

ճտքակոշիկներով կանաչ հրեշ․

բերանը բացուխուփ է անում ու մրմնջում, թե որքան հեռու է հրեշանոցը,

բերանից կանաչ անձրևանոցներ են թափվում

ու արկղից դուրս գալիս՝

կանաչ ծավալով լցված արկղից։


դեղին հեքիաթ

Դեղին վերմակի մեջ փաթաթված արքայադուստր

դեղնած ձայնալարերով,

դեղին զարդատուփ՝ անկողնուց ճոճվող,

ներսում՝ արքայի փտած ոսկորներ

միմյանց հետ կռվող ,

դեղին պատերազմ ներսում,

պատից կախված դեղնավուն փերի՝

լեզուն դուրս է հանել,

նախկին անեծքներից վանկերն իրար միացրել,

չորացած փայտիկն էլ առաջ է բերել․

կախարդում է։


կապույտ համոզմունք

Մանկության մետաղյա ձող,

հյուսիսային քամուց օրորվում է,

ձողի ներսում՝ ջրի կապույտ մարմին,

երազների հոսքն անցնում է ջրի մարմնի միջով

դեպի գլխավոր երակը քնի,

ջրային երազ

թաց երազ,

մանկության կապույտ ննջարան,

կապույտ փեշերով մաման 

օրորոցն է կարգի բերում,

օրորոցի ներսինը՝

գիտակցության մյուս կողմում

խորտակվում է ջրի մարմնի մեջ



սպիտակ խորան

Բևեռում՝ խորքից տատանվող խրճիթ,

ներհայեցողություն,

խրճիթը՝ շրջապատված սպիտակ բնությամբ

մառախուղ՝ լցված խրճիթի փայտե երախում,

եղյամ՝ աչքերի շուրջը,

սպիտակ հոգոց՝ խրճիթից լսվող,

սառցե կտորներով պատրաստված դամբարան,

ձյան խրթխրթոցի ձայն,

սպիտակ մորթի ունեցող բևեռախույզը

մոտեցավ խրճիթին,

տեսավ ձյան աղբյուրը․

երկնքին խառնված սպիտակ խորան։

Comments

Popular posts from this blog

Միալար

Աշուն է...Բռռռ: Սկսել եմ մրսել: Դրսիս ու ներսիս ջերմաստիճանները հավասարվել են իրար: Ուղղակի ցուրտ է: Չէ, դժգոհ չեմ: Սովոր եմ ցրտին: Արդեն երկու տարի է ներսիս սառնության հետ հաշտվել եմ: Երկար ժամանակ կռիվ-կռիվ էինք խաղում, ավելի ուշ փորձեցինք հաշտվել, անգամ միասին տանգո ենք պարել բաց պատշգամբում, հետո էլի կռիվներ....էս անգամ բարձերով էինք կռիվ անում, երեխեքի պես, իրար բմբուլները քամուն էինք տալիս, հետո սովորեցինք իրար վրա ուշադրություն չդարձնել: Ես ցերեկներն էի արթուն, ինքն իր գործը գիշերներն էր անում, դե մեկ էլ մայրամուտին: Հետո արդեն մոռացանք իրար գոյության մասին: Հա, արդեն դրսում էլ է ցուրտ: Էդպիսին է սառնությունը: Բավարարվել չունի: Դե իհարկե, ներսս իրեն հերիք չէր, անպայման պիտի դրսում էլ ցույց տար իրեն: Հոգնել եմ արդեն: Ձեռքի հետ էլ դողացնում եմ, փաթաթվել եմ ծածկոցի տակ, ինքս ինձ համոզում եմ, որ ինձ դուր է գալիս ցուրտը: Այս մի անգամն էլ ստացվեց համոզել: Ես սիրու՛մ եմ ցուրտը: Ու մեկ էլ գրել չի ստացվում: Ոչ մի կերպ: Ոչ սկզբից, ոչ վերջից, ոչ մի տեսակի: Դատարկությու՞ն...Չէ՛: Դաոն վկա, ս...

Ճռռոց

...Լավ, կգնանք: Խոստանում եմ: Երջանիկ էի: Գիտեի, որ իր խոստման տերն է: Ու էդպես էլ եղավ: Գնացինք: Ճանապարհին նախապատրաստվում էի այդ ամենը տեսնելուն: Ինձ ուժ էի տալիս, բռունցքներս պինդ սեղմել էի: Մետրոյով էինք գնում: Ռելսերի ձայնը հաճելի էր: Սիրտս անհանգիստ էր, ուժեղ էր բաբախում: Չէի ուզում, որ շուտ հասնեինք: Էնքան հուզված էի, որ նկատեց: -Դե լավ, հասնում ենք, քիչ մնաց: Ախր չգիտեր, որ ուզում էի՝ չհասնեինք, բայց եթե այդ ամենն իրեն ասեի, ինձ գժի տեղ կդներ ու կասեր՝ ամբողջ ամառ հոգիս հանեցիր, թե գնա´նք: Հիմա էլ չես ուզում: Շատ լավ, հետ ենք վերադառնում: Սարսափած իր խոսքերից (որոնք կասվեին, եթե ինձ լավ չպահեի) լռեցի: Վերջապես հասանք: Դուրս եկանք մետրոյից ու սկսեցինք քայլել: Դրսում դեռ լույս էր: Քայլեցինք երկար: Արդեն երևում էր տունը: Սիրտս սկսեց ավելի արագ խփել: Անցանք հին աղբարկղի կողքով: Նայեցի աղբարկղին՝ շատ էի կարոտել: Մոտեցանք դարպասին: Խնդրեցի, որ ես հրեմ դարպասը: Չմերժեց: Հրեցի: Դժվարությամբ բացվեց: Բացվելուց էլ ճռռաց: Հին ճռռոց էր դա: Ականջներումս փորձեցի պահել այդ ձայնը...

Թալիսմանը

Իրեն արգելված է եղել ումպ անել դեղին բաժակից՝ դրված սեղանի ուղիղ կենտրոնում, մեջն էլ սպիտակ փոշի, որ վայրկյաններ առաջ ունեցել է իր հստակ կլորավուն ձևը: Իրականում բաժակն այնքան դեղին չի եղել, որքան դեղնած։ Ժամեր առաջ սպիտակ ու ոսկեգույն համադրությամբ ատամներ ունեցող բժշկուհին ասել է իրեն, որ արգելում է հենց այդ բաժակից օգտվելը. - Քոնը չէ, Էլիզա, հազար անգամ ասացի, այն մյուս հիվանդին է պատկանում: «Հենց առաջին պահից, երբ տեսա այդ անհասկանալի գույն ունեցող սեղանը, միանգամից ներսս մթնեց»,- այսպես է պատմել Էլիզան, երբ բժշկուհին հարցրել է, թե ինչու է ապշած նայում այդ կենցաղային հասարակ առարկային: Էլիզան, երբ տեսել է հիվանդանոցում իրեն հատկացված տեղը, միանգամից բացականչել է, որ իրեն դուր է գալիս ու պալատի փոխարեն անընդհատ դղյակ բառն է օգտագործել, երևի սխալմամբ, իսկ հետո Էլիզայի պալատի անունը հենց դղյակ էլ մնացել է` նույնիսկ բժիշկների շշուկներում: Երբ բժշկուհին այդ օրն իրեն զգուշացրել է ոչ մի դեպքում չօգտվել սեղանին դրված բաժակից, Էլիզան խելոք գլխով է արել բժշկուհուն ու այդ պահին աչքը պատահաբար...