Գրելը կամ գոնե Գրելը սկսելը

Եթե փորձեմ կյանքս բաժանել իրար հաջորդող ժամանակահատվածների, էսպիսի պատկեր կստանամ՝

- ժամանակաշրջան, երբ գրում եմ օրվա/շաբաթվա/ամսվա և ի վերջո տարվա պլանները

- ժամանակաշրջան, երբ ես ապրում եմ գրված պլաններին համապատասխան

- միջանկյալ փոքրիկ ու դեպրեսիվ փուլեր, երբ ես խախտում եմ կայունության մասին գրողի տարած օրենքը (որն, ի դեպ, էլի ես եմ գրել):

Երևի թե մենք յուրաքանչյուրս պիտի ունենանք սեփական արժեքների համակարգը, սեփական նորմերը ու կանոնները, մեկ էլ լիքը սկզբունքներ՝ ուղղակի նրա համար, որ իրենց ամեն օր մի քանի անգամ ոտնատակ անենք:

ասում ա.

- Կարող ես ստուգել իմ սենյակը դատարկ է,

ես չունեմ սկզբունքներ պահելու դարակ (c) Ավելուկ

*****************************************************************

Քանի որ աշխարհում ինձ համար ամենաբարդ բանը ուղղակի որևէ նախադասություն անմիջապես ասելն է՝ առանց տաղտուկ նախաբանների ու ծածկագրերի: Մեկ էլ՝ բութերն եմ չարաշահում:

*****************************************************************

Որոշել եմ շարքեր սկսել: Ժամանակին ունեի 13 նկար ու կպչուն մտքեր շարքը, նա չի գալու, Have you seen this ghost?և այլն: Եթե ուշադիր փորփրեք՝ կզգաք, որ բլոգումս վխտում են լիքը կիսատ, նոր սկսած ու չավարտած կամ էլ խոսք տված, բայց երբեք չսկսած լիքը գաղափարներ ու մտքեր: Դրա համար այլևս ոչինչ չեմ խոստանում, որոշել՝ չի նշանակում խոստանալ անել դա հավերժ կամ գոնե որոշակի հաճախականությամբ:

*****************************************************************

Ֆանտաստիկ առավոտների մասին.

գրելու ամենալավ ժամանակը առավոտն է՝ էլի էի լսել, լիքը նյութեր եմ կարդացել էդ մասին, բայց նաև գիտեմ, որ առավոտյան շուտ արթնանալը սարսափելի դժվար է ու շատ հազվադեպ կարելի է առավոտյան գտնել գոնե մեկ պատճառ կամ մոտիվացիա քնելը չշարունակելու համար: Երեկոյան գրելը լավ է, որովհետև լիքը կուտակված բան կա, գրելու բան կա, լիքը գաղափարներ կան, բայց երեկոյան դժվար է դրանք իրականացնելը, որովհետև մեզ սպառնում է ֆանտաստիկ ու ամենակարող վաղվա միտքը՝ դե լավ, քնեմ, հաջորդ օրը դեռ առջևում է:

Իսկ առավոտյան, թեկուզ՝ մտքերդ կիսատ-պռատ, թարմ ու դատարկ, բայց մեկ է, գրելը հենց առավոտյան է հրաշալի:

Չէ, գրելը ցանկացած դեպքում հրաշալի է: Բայց գրելուն պիտի դեռ հասնել, պիտի հանգել էդ մտքին, որ վերջ, գրում եմ, կամ գոնե սկսում եմ գրելը:

*****************************************************************

Կոկորդիլոս լինելու անհարմարությունը

Մի օր կպատմեմ մարդ լինելու անհարմարության մասին:

*****************************************************************

Եթե ուզում ես ինձ միշտ հիշես

ուրեմն պիտի ուշադիր քշես  (c) Ավելուկ 

 

*****************************************************************

ՉՆԱՅԵԼ ԵՐԲԵՔ շարք կամ այլ կերպ՝ հետո չասեք, թե չեմ զգուշացրել

Երբ ֆիլմը նայելու ընթացքում մեխանիկորեն անցնում ես անտագոնիստի կողմը, որովհետև գլխավոր հերոսը սարսափելի ազդում է նյարդերիդ վրա:

Unsane

Վերջին մի քանի տարիներին նայածս լավագույն սարսափ ֆիլմը՝ սարսափ բառի բոլոր դրսևորումներով ու երանգներով: Շատ որակով ու հզոր ֆիլմ, որն անգամ թշնամուս խորհուրդ չեմ տա դիտել:

Hereditary

էդպես:

*****************************************************************

Հարցնող- էլի հին ու խավարասեր էությա՞նդ ես վերադարձել

Պատասխանող- երբեք էլ դրանից բացի այլ էություն չեմ ունեցել.

Շարք այն մասին, որ ես երբեք էլ հին ու խավարասեր էությունից այլ մեկը չեմ ունեցել.

Հեղինակը՝ Dolce Paganne

Լուրջ մի ընդունեք ասածներս: Անցանք:

*****************************************************************

Գրելը շարունակելը

պիտի լինի

այսուհետ՝ կյանքի ամենամեծ

շարժիչ ուժը:

Գրելը

կամ գոնե գրելը

սկսելը: