Հանուն ամբոխի

նկարի հեղինակ՝ Ե․ Թադևոսյան

Պատրա՞ստ ես մոռանալ ինքդ քեզ ու տրվել մարդկանց։

Պատրաստ եմ։

Պատրա՞ստ ես հանուն մարդկային ժպիտի մոռանալ էությունդ։

Պատրաստ եմ։

Պատրա՞ստ ես ջնջել հետքերդ ու շարժվել միայն մարդկանց հետքերով։

Պատրաստ եմ։

Պատրա՞ստ ես հանուն մարդկային ճշմարտության, հանուն մարդկային գեղեցկության ուրանալ քո ճշմարտությունը։

Պատրաստ եմ։

Պատրա՞ստ ես հանուն ամբոխի քեզ դեմ գնալ ու դառնալ մարդկանց բարեկամը։

Պատրաստ եմ։

Դե ուրեմն ընտրիր դիմակդ

Դիմակդ ընտրելուց հետո մարդիկ կսկսեն ժպտալ քեզ։ Դու պիտի հրճվես այդ ժպիտներից։ Եթե ուզում ես դառնալ մարդկանց բարեկամը, պիտի շողոքորթես նրանց այնքան ժամանակ, քանի դեռ նրանք չեն սկսել քեզ շողոքորթել։ Այդ ժամանակ արդեն դուք կհռչակվեք իսկական բարեկամներ։

Պիտի սիրես մարդկանց օրենքները, պիտի ընդունես իրենց ճշմարտությունը, պիտի համարես գեղեցիկ այն ամենը, ինչը մարդիկ են գեղեցիկ համարում։ Ու երբեք, լսու՞մ ես, երբեք ժպիտդ իրականության հետ չփոխես, թե չէ հենց նույն րոպեին ձեր բարեկամությունը կավարտվի։ Կգնաս ուղիղ մարդկանց հետքերով, աջ կամ ձախ չթեքվես։ Կքայլես ուղիղ, հպարտ ու գլուխդ բարձր։

Կհագնես միայն մարդկային ոտնահետքեր, որ ձյան կամ ցեխի վրա միայն դրանք երևան։ Կմոռանաս իսկական ոտնահետքերիդ մասին, դեն կնետես այն, քանի դեռ չես բռնվել։ Մարդիկ կնայեն արևին ու կասեն, որ այն տաք է ու պայծառ. սուսուփուս կհամաձայնվես նրանց հետ։ Կխոսես միայն այն ժամանակ, երբ քեզ կխոսեցնեն։ Խոսեցնելուց էլ կասես միայն այն, ինչը մարդիկ կցանկանան լսել։ Մարդկանց հետ կխոսես շատ նուրբ, կօգտագործես փաղաքշական բառեր, ժպիտդ էլ ավելի կլայնացնես, կխոսես մարդկանց հետ միայն իրենց սիրելի թեմաներից։

Ձեռք կբերես մարդկանց վստահությունը։ Կսիրես մարդկանց։ Կգոռաս, կասես, որ պաշտում ես իրենց, կասես, որ նրանք ճիշտ են, որ նրանք գեղեցիկ են, որ իրենց նմանը չկա։ Ամեն քայլափոխի նրանց կհետևես, կշարժվես ճիշտ իրենց պես, կուտես այն ամենն ինչը մարդիկ համեղ կանվանեն, կհագնես այն հագուստը, որը մարդիկ կհաստատեն, որ սազում է, կլսես այն երաժշտությունը, որը մարդիկ կլսեն, կքնես տաք անկողնում, փափուկ բարձով ու վերմակով, որովհետև դա է ճիշտը, որովհետև մարդիկ դա ճիշտ են համարում։

Կդառնաս մարդկանց սիրելին, կունենաս լիքը փող։ Պիտի պաշտես փողը, պիտի գրկես ու համբուրես, պիտի մարդկանց հետ միասին փառաբանես այն։ Փողով կգնես մարդկանց ու կվաճառես։ Փողով կգնես մարդկանց ժպիտները, մարդկանց վստահությունը, մարդկային բարեկամությունը։ Գնելուց հետո էլ կվաճառես դրանք, որ նորից ունենաս լիքը փող։ Հետո կծախսես այն, ինչքան որ սիրտդ տա։

Հանկարծ չհագենաս փողից, դա քո վերջը կլինի։ Փող ունենալուց հետո մեծ մարդկանց հետ գործ կունենաս։ Նորից լայն ժպիտով կասես իրենց համար ամենացանկալի խոսքերը։ Մարդկանց մոտ կփառաբանես փողը, որ մարդիկ հավատան քեզ։ Այնքան ժամանակ կշողոքորթես, մինչև որ դու էլ դառնաս այդ մեծ մարդկանցից մեկը։ Դրանից հետո քեզ կտան աթոռ։ Դու պիտի պաշտես այդ աթոռը։ Պիտի փողի նման փառաբանես ու պաշտես աթոռը։ Հետո մարդիկ կգան քեզ մոտ։

Նույն ժպիտներով քեզ կշողոքորթեն, կասեն, որ քո ասած ամեն մի բառը ճիշտ է, որ դու այնքան գեղեցիկ ես, որ այնքան խելոք ես։ Մարդկանց նույն ժպիտով կպատասխանես, նույն խոսքերով կփակես բերանները։ Կսիրեք իրար, կժպտաք, կպաշտեք միմյանց, կգուրգուրեք ձեր ճշմարտությունները, կփաթաթվեք իրար, կհամբուրվեք, փողը կպահեք ամենավերևում, կհամբուրեք աթոռը, կհամբուրեք ձեր դիմակները...

Զգույշ կլինես։ Հանկարծ դիմակդ չընկնի դեմքիցդ։ Պինդ կփակցնես այն դեմքիդ, թե չէ գիտե՞ս՝ ինչ կլինի։ Եթե հանկարծ դիմակդ ընկնի, կհայտնվես մարդկանց ոտքերի տակ։ Կվերանան մարդկանց ժպիտները։ Ժպիտների փոխարեն միայն նողկալի դեմքեր կտեսնես։

Քո իրական դեմքը կսարսափեցնի մարդկանց։ Կխառնվեն իրար, կատեն քեզ, ամբոխով դեպի քեզ կշարժվեն, կգցեն քեզ իրենց ոտքերի տակ ու կանցնեն վրայովդ։ Դու կլինես, դու կապրես. առանց փողի, առանց աթոռի, առանց մարդկային ժպիտների ու շողոքորթության։ Կանտեսեն քեզ, քեզ կատեն, կլռեցնեն ձայնդ, քեզ խելագարի տեղ կդնեն, բայց դու կլինես քո դեմքով, կլինես քո ճշմարտությամբ, քո գեղեցկությամբ։ Ամբողջ մարդկությունը քո դեմ դուրս կգա, բայց դու կթքես բոլորի վրա, կթքես բոլոր դիմակների վրա։

Կգոռաս, կասես, որ արևն ամենևին էլ պայծառ չէ, կասես, որ զզվում ես տաք ու փափուկ անկողնում քնելուց, կասես, որ ատում ես փողը։ Կլսեն քեզ, կծիծաղեն վրադ, բայց դիմակները չեն դիմանա, կցնցվեն, կընկնեն ու փշուր–փշուր կլինեն։ Կփորձեն նորից փակցնել իրենց դեմքին. չի ստացվի։ Լաց կլինեն, կխնդրեն, որ հանգիստ թողնես իրենց, որ հետ տաս իրենց դիմակները։

Ձեռքով կփակեն իրենց դեմքը, որ չերևա իրականը։ Կասեն, որ դու խիղճ չունես, որ անսիրտ ես։ Չխղճաս նրանց։ Կայրես բոլորի ձեռքերը, կայրես իրենց ու դիմակներին։ Այրվելուց կլսես ողբեր։ Կփակես աչքերդ, որ նորից չխաբվես։ Հետո մոխիրը կվերացնես։ 

Դու ճիշտ ես։

Դու գեղեցիկ ես։

Դու իրական ես: