Skip to main content

Մի քանի օր


Օր առաջին.  

Կապույտ փողկապով պարոն, կասեք` ինչից է, որ գետերը հոսում են

    - թեքության շնորհիվ

    - ո՞ր թեքության

    - քեզ ո՞րն է պետք

    - որն էլ ասեք` կուրախանամ


Օր հինգերորդ.

Պարոն կապույտով փողկապ, մտածել եմ թեքության մասին: ջրվեժն ինչու՞ գետ չէ

    - որովհետև ջրվեժ է

    - բայց թեքություն ունի

    - դու էլ թեքություն ունես

    - դեպի՞..

    - հակառակ ուղղությամբ

    - ե՞ս էլ եմ գետ

    - չէ, ջրվեժ ես


Օր չորրորդ

Պուտիկավոր պայուսակով պարոն, եթե ձեր աչքերը փակեն ու քամի փչեն ձեր ուղղությամբ, կիմանա՞ք որ տեսակի քամին է

    - վախենամ` հա

    - մի վախեցեք


Օր երկրորդ

Պարոն` մեծ գլխարկով, իսկ եթե մեզ պատմեք գոյություն չունեցող կղզու մասին, կհավատա՞նք

    - էն էլ ոնց

    - ինչու՞ չեք պատմում

    - որովհետև ես էլ չգիտեմ դրա մասին

    - իսկ ես գիտեմ: կղզու անունը Մայրի է` հարավային անդերում: լեռան գագաթին: չորս կողմից շրջապատված է օվկիաններով` կարմիր, դեղին, նարնջագույն ու...մյուսի անունը չեմ հիշում: Մայրիում բնակվում են մայրեցիները: պահում են Դեկո կոչվող շնիկներ: դրանք դիմացի ատամներ չունեն: փոխարենը մեծ պոզ է աճում այդ մասում:

    - հա, իսկ օգուտ տալի՞ս են

    - կաթ են տալիս: կաթով ջրում են ծառերը

    - բա մայրեցինե՞րն ինչով են սնվում

    - ծառերի արմատներով

    - իսկ Դեկո՞ն ինչով է սնվում

    - մայրեցիներով

    - վաղնևեթ կավելացնեմ այդ կղզին քարտեզի վրա


Օր երրորդ

Կապտականաչավուն աչքերով Պարոն, ինչու՞ են այդ լեռների անունը Դրակոնյան լեռներ դրել: իսկ Մահվան հովի՞տ: բա Մեռյալ ծո՞վն ինչացու է:

    - ինչի՞ են գայլին անվանում գայլ

    - էդ է բաժին ընկել

    - քեզ Կոլումբոսի տեղն ես դրել

    - գորշ արջը թունավո՞ր է

    - մարդուց շատ չէ

    - իսկ համո՞վ է

    - մարդուց շատ չէ

    - կասկածում եմ


Օր ութերորդ

Արդուկված վերնաշապիկով Պարոն, ես ձեզ կխեղդեմ Էյր լճում

    - բա որ չխեղդվեմ

    - ցած կնետեմ Կոստյուշկոյից

    - բա որ բռնեմ ու չընկնեմ

    - չեք բռնի, բռնվելու տեղ չկա


Օր մինուս մեկ

    - ինչի՞ հենց թերակղզի: կղզի լինելու մեջ թերացել է, հա՞

    - չէ, պարզապես չի ցանկացել կտրվել ցամաքից

    - իսկ եթե վերցնենք ու անջատենք իրարից

    - երկար չեն դիմանա

    - կղզուն երանի

    - հա՞ որ

    - կախված չէ ոչ մեկից: ինքն իր գլուխը


Պայծառ օր

    - զզվում եմ արևից, Պարոն

    - քեզ ի՞նչ է արել

    - խաբել է

    - բան էր խոստացել, չի՞ արել

    - ավելի վատ` ուրիշ բան է արել

    - խեղճ արև

    - արևն, ու ոչ ես, հա՞


Մութ օր

    - սպիտակ չղջիկ կա՞

    - կա

    - սպիտակ բու՞

    - ինքն էլ կա

    - սպիտակ ագռա՞վ

    - կա, ամեն ինչի սպիտակից էլ կա

    - մարդու՞ց էլ

    - բնական սպիտակ` չէ: Ներկած` ինչքան ուզես


Ցուրտ օր

Սպիտակ ու բնական Պարոն, արծաթագույնն արծաթի գու՞յնն է, էդ դեպքում ինչու՞ ոչ ապակեգույն, այլ թափանցիկ

    - բայց դա գույն չէ

    - ձե՞ռ եք առնում

    - առհասարակ ոչինչ չեմ առնում

    - բա՞

    - ձրի են տալիս


Կատաղած օր

Կապույտ Պարոնով փողկապ, եթե մարդը կծի օձին, կկարողանա՞ն փրկել

    - մարդուն հա, օձին` չէ

    - որտե՞ղ է օձերի թույնը

    - ատամներում

    - իսկ մարդու՞նը: ցույց կտա՞ք այդ մասը, որտեղ թույնն է

    - ուզու՞մ ես, ավելի լավ է թույնի մեջ մարդուն ցույց տամ


Լավ օր.

Մեծ Պարոն մարդակերպ, եթե հնարավորություն տային քարաքոս կամ կենգուրու դառնալու, ո՞րը կընտրեիք

    - մածնով բրդուճը

    - իսկ ես պարկը

    - հա՞ որ, տարբերակներիդ մեջ չկար

    - մեր ձեռքը չի՞


Պարոն, երբևէ ընկե՞լ եք թռչունների հետևից: Իսկ իրենք` ձե՞ր:

Ինչու՞ մարդը չունի կտուց ու սիրամարգի պոչ

Ինչու՞ մարդուն կրծողների շարքը չեն դասում, կամ մակաբույծների

Իսկ ոզնու և կակտուսի փշերը հավասար չափո՞վ են ծակում

Բա կաչաղակի ու բադակտուցի կտուցները միևնույն նյութի՞ց են

Երկրի սիրտը չի՞ խառնում այդքան պտտվելուց

Իսկ ձե՞ր սիրտը

Պատասխանեք պարոն:

Կապույտ փողկապով Պարոն

Ինչու՞ արևը չի վառում ինքն իրեն, այլ միայն մեզ

Ո՞վ է իրեն այդքան իրավունքներ տվել

Ո՞նց է դուրս գալիս այդքան էներգիայի ծախսի տակից

Իսկ եթե մի օր չվճարի ու անջատեն լույսը՞

Էլ արև չի՞ լինի


Պարոն:

    - ես պարոն չեմ

Կապույտ փողկապով պարոն

    - փողկապս էլ կապույտ չէ. ու առհասարակ փողկապ չէ: եղջյուր է


Օձերը բարի են, եղջյուրավոր պարոն

    - չգիտեմ, գաղափար չունեմ

    - ես չեմ հարցնում, պարոն

    - բա՞

    - ասում եմ: օձերը բարի են


Դուք ձեզ սիրու՞մ եք, պարոն:

    - ինչքան որ օվկիանոսն է իր ձկներին սիրում

    - իսկ օրվա մեջ քանի՞ անգամ եք կռվում

    - քանի անգամ որ զուգահեռականը հատվում է միջօրեականի հետ:


    Պարոն:

    Փողկապավոր Պարոն:

    Չմոռանաք կղզիս ավելացնել քարտեզի մեջ:

Comments

Popular posts from this blog

Միալար

Աշուն է...Բռռռ: Սկսել եմ մրսել: Դրսիս ու ներսիս ջերմաստիճանները հավասարվել են իրար: Ուղղակի ցուրտ է: Չէ, դժգոհ չեմ: Սովոր եմ ցրտին: Արդեն երկու տարի է ներսիս սառնության հետ հաշտվել եմ: Երկար ժամանակ կռիվ-կռիվ էինք խաղում, ավելի ուշ փորձեցինք հաշտվել, անգամ միասին տանգո ենք պարել բաց պատշգամբում, հետո էլի կռիվներ....էս անգամ բարձերով էինք կռիվ անում, երեխեքի պես, իրար բմբուլները քամուն էինք տալիս, հետո սովորեցինք իրար վրա ուշադրություն չդարձնել: Ես ցերեկներն էի արթուն, ինքն իր գործը գիշերներն էր անում, դե մեկ էլ մայրամուտին: Հետո արդեն մոռացանք իրար գոյության մասին: Հա, արդեն դրսում էլ է ցուրտ: Էդպիսին է սառնությունը: Բավարարվել չունի: Դե իհարկե, ներսս իրեն հերիք չէր, անպայման պիտի դրսում էլ ցույց տար իրեն: Հոգնել եմ արդեն: Ձեռքի հետ էլ դողացնում եմ, փաթաթվել եմ ծածկոցի տակ, ինքս ինձ համոզում եմ, որ ինձ դուր է գալիս ցուրտը: Այս մի անգամն էլ ստացվեց համոզել: Ես սիրու՛մ եմ ցուրտը: Ու մեկ էլ գրել չի ստացվում: Ոչ մի կերպ: Ոչ սկզբից, ոչ վերջից, ոչ մի տեսակի: Դատարկությու՞ն...Չէ՛: Դաոն վկա, ս...

Ճռռոց

...Լավ, կգնանք: Խոստանում եմ: Երջանիկ էի: Գիտեի, որ իր խոստման տերն է: Ու էդպես էլ եղավ: Գնացինք: Ճանապարհին նախապատրաստվում էի այդ ամենը տեսնելուն: Ինձ ուժ էի տալիս, բռունցքներս պինդ սեղմել էի: Մետրոյով էինք գնում: Ռելսերի ձայնը հաճելի էր: Սիրտս անհանգիստ էր, ուժեղ էր բաբախում: Չէի ուզում, որ շուտ հասնեինք: Էնքան հուզված էի, որ նկատեց: -Դե լավ, հասնում ենք, քիչ մնաց: Ախր չգիտեր, որ ուզում էի՝ չհասնեինք, բայց եթե այդ ամենն իրեն ասեի, ինձ գժի տեղ կդներ ու կասեր՝ ամբողջ ամառ հոգիս հանեցիր, թե գնա´նք: Հիմա էլ չես ուզում: Շատ լավ, հետ ենք վերադառնում: Սարսափած իր խոսքերից (որոնք կասվեին, եթե ինձ լավ չպահեի) լռեցի: Վերջապես հասանք: Դուրս եկանք մետրոյից ու սկսեցինք քայլել: Դրսում դեռ լույս էր: Քայլեցինք երկար: Արդեն երևում էր տունը: Սիրտս սկսեց ավելի արագ խփել: Անցանք հին աղբարկղի կողքով: Նայեցի աղբարկղին՝ շատ էի կարոտել: Մոտեցանք դարպասին: Խնդրեցի, որ ես հրեմ դարպասը: Չմերժեց: Հրեցի: Դժվարությամբ բացվեց: Բացվելուց էլ ճռռաց: Հին ճռռոց էր դա: Ականջներումս փորձեցի պահել այդ ձայնը...

Կապույտ հորիզոնը

Ինձ համար քայլում եմ փողոցի երկայնքով, մեկ էլ աշխարհի բոլոր ծայրերում ինչքան վրեժխնդիր մեռել կա` գալիս, մազերիցս քաշում է, նստում է ուսերիս ու իրար հետևից վրեժի մասին գիտական հոդվածներ կարդում: Ես այդ պահին, պարտադիր պայման է, ձեռքիցս բաց եմ թողնում թղթերի կույտը, որ պիտի տանեի տուն ու աշխատեի իրենցով, պայուսակիցս հանում ու փողոց եմ շպրտում մի քանի րոպե առաջ գնված գրքերը, որ թեթև մարմնով դիմավորեմ մեռելներին, և հետո իրենց պատմածները բավական են կյանքիս մնացած տարիները դրական հիշողություններով ու հույզերով լցնելու համար: Ուսիս թառած մեռելներիս վերջույթները բրդից հագուստ են հիշեցնում, որ այդ պահին ուզում եմ փաթաթել ուսերիս՝ իրենց ձայնը տակառի հնչողությամբ լսելու համար:  Հենց մոտենում եմ անցումին, լուսակիրները դեղնավուն գույն են ստանում, որ մեռելների ճաշակով լինի ու փողոցն անցնելիս ուղեղս չմթագնի: Ամենազավեշտալին երևի այն է, որ իրենք մի պահից այն կողմ մոռանում են ուսատիրոջն ու սկսում իրար հետ վիճելը՝ ոսկորների, մոխիրների ու կապույտ հորիզոնների թեմաներով: Վերջին թեման միայն Ծաղկամեռելն ...