Skip to main content

Մի քանի օր


Օր առաջին.  

Կապույտ փողկապով պարոն, կասեք` ինչից է, որ գետերը հոսում են

    - թեքության շնորհիվ

    - ո՞ր թեքության

    - քեզ ո՞րն է պետք

    - որն էլ ասեք` կուրախանամ


Օր հինգերորդ.

Պարոն կապույտով փողկապ, մտածել եմ թեքության մասին: ջրվեժն ինչու՞ գետ չէ

    - որովհետև ջրվեժ է

    - բայց թեքություն ունի

    - դու էլ թեքություն ունես

    - դեպի՞..

    - հակառակ ուղղությամբ

    - ե՞ս էլ եմ գետ

    - չէ, ջրվեժ ես


Օր չորրորդ

Պուտիկավոր պայուսակով պարոն, եթե ձեր աչքերը փակեն ու քամի փչեն ձեր ուղղությամբ, կիմանա՞ք որ տեսակի քամին է

    - վախենամ` հա

    - մի վախեցեք


Օր երկրորդ

Պարոն` մեծ գլխարկով, իսկ եթե մեզ պատմեք գոյություն չունեցող կղզու մասին, կհավատա՞նք

    - էն էլ ոնց

    - ինչու՞ չեք պատմում

    - որովհետև ես էլ չգիտեմ դրա մասին

    - իսկ ես գիտեմ: կղզու անունը Մայրի է` հարավային անդերում: լեռան գագաթին: չորս կողմից շրջապատված է օվկիաններով` կարմիր, դեղին, նարնջագույն ու...մյուսի անունը չեմ հիշում: Մայրիում բնակվում են մայրեցիները: պահում են Դեկո կոչվող շնիկներ: դրանք դիմացի ատամներ չունեն: փոխարենը մեծ պոզ է աճում այդ մասում:

    - հա, իսկ օգուտ տալի՞ս են

    - կաթ են տալիս: կաթով ջրում են ծառերը

    - բա մայրեցինե՞րն ինչով են սնվում

    - ծառերի արմատներով

    - իսկ Դեկո՞ն ինչով է սնվում

    - մայրեցիներով

    - վաղնևեթ կավելացնեմ այդ կղզին քարտեզի վրա


Օր երրորդ

Կապտականաչավուն աչքերով Պարոն, ինչու՞ են այդ լեռների անունը Դրակոնյան լեռներ դրել: իսկ Մահվան հովի՞տ: բա Մեռյալ ծո՞վն ինչացու է:

    - ինչի՞ են գայլին անվանում գայլ

    - էդ է բաժին ընկել

    - քեզ Կոլումբոսի տեղն ես դրել

    - գորշ արջը թունավո՞ր է

    - մարդուց շատ չէ

    - իսկ համո՞վ է

    - մարդուց շատ չէ

    - կասկածում եմ


Օր ութերորդ

Արդուկված վերնաշապիկով Պարոն, ես ձեզ կխեղդեմ Էյր լճում

    - բա որ չխեղդվեմ

    - ցած կնետեմ Կոստյուշկոյից

    - բա որ բռնեմ ու չընկնեմ

    - չեք բռնի, բռնվելու տեղ չկա


Օր մինուս մեկ

    - ինչի՞ հենց թերակղզի: կղզի լինելու մեջ թերացել է, հա՞

    - չէ, պարզապես չի ցանկացել կտրվել ցամաքից

    - իսկ եթե վերցնենք ու անջատենք իրարից

    - երկար չեն դիմանա

    - կղզուն երանի

    - հա՞ որ

    - կախված չէ ոչ մեկից: ինքն իր գլուխը


Պայծառ օր

    - զզվում եմ արևից, Պարոն

    - քեզ ի՞նչ է արել

    - խաբել է

    - բան էր խոստացել, չի՞ արել

    - ավելի վատ` ուրիշ բան է արել

    - խեղճ արև

    - արևն, ու ոչ ես, հա՞


Մութ օր

    - սպիտակ չղջիկ կա՞

    - կա

    - սպիտակ բու՞

    - ինքն էլ կա

    - սպիտակ ագռա՞վ

    - կա, ամեն ինչի սպիտակից էլ կա

    - մարդու՞ց էլ

    - բնական սպիտակ` չէ: Ներկած` ինչքան ուզես


Ցուրտ օր

Սպիտակ ու բնական Պարոն, արծաթագույնն արծաթի գու՞յնն է, էդ դեպքում ինչու՞ ոչ ապակեգույն, այլ թափանցիկ

    - բայց դա գույն չէ

    - ձե՞ռ եք առնում

    - առհասարակ ոչինչ չեմ առնում

    - բա՞

    - ձրի են տալիս


Կատաղած օր

Կապույտ Պարոնով փողկապ, եթե մարդը կծի օձին, կկարողանա՞ն փրկել

    - մարդուն հա, օձին` չէ

    - որտե՞ղ է օձերի թույնը

    - ատամներում

    - իսկ մարդու՞նը: ցույց կտա՞ք այդ մասը, որտեղ թույնն է

    - ուզու՞մ ես, ավելի լավ է թույնի մեջ մարդուն ցույց տամ


Լավ օր.

Մեծ Պարոն մարդակերպ, եթե հնարավորություն տային քարաքոս կամ կենգուրու դառնալու, ո՞րը կընտրեիք

    - մածնով բրդուճը

    - իսկ ես պարկը

    - հա՞ որ, տարբերակներիդ մեջ չկար

    - մեր ձեռքը չի՞


Պարոն, երբևէ ընկե՞լ եք թռչունների հետևից: Իսկ իրենք` ձե՞ր:

Ինչու՞ մարդը չունի կտուց ու սիրամարգի պոչ

Ինչու՞ մարդուն կրծողների շարքը չեն դասում, կամ մակաբույծների

Իսկ ոզնու և կակտուսի փշերը հավասար չափո՞վ են ծակում

Բա կաչաղակի ու բադակտուցի կտուցները միևնույն նյութի՞ց են

Երկրի սիրտը չի՞ խառնում այդքան պտտվելուց

Իսկ ձե՞ր սիրտը

Պատասխանեք պարոն:

Կապույտ փողկապով Պարոն

Ինչու՞ արևը չի վառում ինքն իրեն, այլ միայն մեզ

Ո՞վ է իրեն այդքան իրավունքներ տվել

Ո՞նց է դուրս գալիս այդքան էներգիայի ծախսի տակից

Իսկ եթե մի օր չվճարի ու անջատեն լույսը՞

Էլ արև չի՞ լինի


Պարոն:

    - ես պարոն չեմ

Կապույտ փողկապով պարոն

    - փողկապս էլ կապույտ չէ. ու առհասարակ փողկապ չէ: եղջյուր է


Օձերը բարի են, եղջյուրավոր պարոն

    - չգիտեմ, գաղափար չունեմ

    - ես չեմ հարցնում, պարոն

    - բա՞

    - ասում եմ: օձերը բարի են


Դուք ձեզ սիրու՞մ եք, պարոն:

    - ինչքան որ օվկիանոսն է իր ձկներին սիրում

    - իսկ օրվա մեջ քանի՞ անգամ եք կռվում

    - քանի անգամ որ զուգահեռականը հատվում է միջօրեականի հետ:


    Պարոն:

    Փողկապավոր Պարոն:

    Չմոռանաք կղզիս ավելացնել քարտեզի մեջ:

Comments

Popular posts from this blog

Ոլորտ գույնի

կարմիր երազ Երազ կարմրավուն պոչով գիսաստղի մասին, երազ կարմիր թուշիկներով ագռավի մասին, որ կարմիր իրերն է կտցահարում, կարմիր որդեր անկյունում,  հողից կարմիր թել են ստանում ու հյուսում ողնաշարին իրենց բոսորագույն, կարմիր երաժշտության ձայներ՝ գույնից բորբոքված օդում, կարմիր մոլորակն իր վրայից թափ է տալիս գույնը, կարմիր աքլորականչ ու որսորդի զրույց կարմիր․ կարմիր ուրուներ առանձնատներում ապրող․ կարմիր ծակծկոցներ ոտնաթաթերիդ․ երազ կարմիր վիհի մասին։ կանաչ արկղ Ներսում լիքը սուլիչներ, կանաչ դե մինոր, հատակին փշրած կեղևներ, կանաչ էգ թռչուն․ թևերն անզոր թափահարում է ու ձյուն բերում, կանաչ մարգարեություն՝ հենված արկղին, ճտքակոշիկներով կանաչ հրեշ․ բերանը բացուխուփ է անում ու մրմնջում, թե որքան հեռու է հրեշանոցը, բերանից կանաչ անձրևանոցներ են թափվում ու արկղից դուրս գալիս՝ կանաչ ծավալով լցված արկղից։ դեղին հեքիաթ Դեղին վերմակի մեջ փաթաթված արքայադուստր դեղնած ձայնալարերով, դեղին զարդատուփ՝ անկողնուց ճոճվող, ներսում՝ արքայի փտած ոսկորներ միմյանց հետ կռվող , դեղին պատերազմ ներսում, պատից կախված դե

հարցազրույց

[ Սյունեի ու իմ հարցազրույցի գաղտնի տարբերակը ] Սյունն ինձ հարցնում ա `  Մար, քանի տարի ա գործում բլոգը, ու ինչի ես ընտրել Վոլտերա-ն որպես կեղծանուն :))) Մարին սկսում ա  տակից դուրս գալը ` Բլոգս գործում ա 2012 թվականից, էդ ժամանակ, երբ որ բացեցի բլոգս, առաջին անգամ սկսեցի գրել, դրանից առաջ երբեք փորձ չէի արել գրելու` ոչ փոքր տարիքում, ոչ պատանեկան տարիքում, ընդհանրապես շատ պարապ երեխա էի  ու երբեք մտքովս էլ չէր անցնի, որ ես կգրեմ մի օր: Երբ որ բլոգս բացեցի , պատկերացում չունեի, թե ինչ ա ինձ սպասվում: Էդ բլոգի շնորհիվ` այսինքն գրելու, ես կիլոմետրերով աճեցի: Մարդիկ տարիներով մի քանի մետր են առաջ քայլում, ես մի շաբաթում էստեղից հասնում էի մինչև Զատկի կղզի ու հետ գալիս: Էդ հսկայական ճանապարհը որ անցա, իմ երկուսուկես տարեկան, նոր նոր ատամ փոխող բլոգիս եմ պարտական: Որ ձեռքս ճար լիներ, կպաչեի իրան [էստեղ Մարիի բլոգն ամաչում ա]   Ինչի Վոլտերա. Մի քանի վարկած կա էդ անվան հետ կապված:  Հիմա անգամ չեմ էլ հիշում, թե երբ ու ոնց որոշեցի Վոլտերա, հավանաբար որպես Վոլտեր անվան աղջկական տարբերակը: Հ

Փոխարինելի

Մահը մի ոտքի վրա կանգնելուց հոգնեց, ձեռքի մանգաղն էլ չկարողացավ հետը քարշ տալ, շորերը պատռվեցին երկար քայլելուց, ծարավեց ու որոշեց մարդկանցից ջուր խնդրել: Հանեց սև թիկնոցը, սև վերնաշապիկն ու տաբատը, մերկ վազեց մայրուղով, որ խղճահարություն առաջացնի: Մահվանը գտան սառած ու կուչ եկած մի աննկատ պանդոկի դիմաց, ներս տարան, պանդոկում աշխատող չաղլիկ տիկինը մահվանը կարմիր պուտիկներով զգեստ հագցրեց, մազերը սանրեց, իր կիսատ օծանելիքից մի փոքր ցանեց վրան ու մահն ուշքի եկավ: Մահվանը դուր եկավ պանդոկն ու իր տեսքը, մահը ձևացրեց, թե չի հիշում իր ով լինելը, մահը ձևացրեց, թե վախենում է մենակ մնալուց, մահը ուրացավ ինքն իրեն, ասաց, որ մահվանից վախենում է: Մահը տեղավորվեց մարդկանց աշխարհում ու իրեն լավ զգաց այնտեղ: Մի անգամ էլ մահն իմ ձեռքն ընկավ, ես նրան տուն տարա, իմ անկողինն իր հետ կիսեցի, միասին ճաշեցինք,  պուտիկավոր զգեստը լվացի, իրեն էլ լողացրի ու հեքիաթ պատմեցի, որ քնի: Մահվանը դուր եկավ հեքիաթն ու վերջնականապես որոշեց մնալ ինձ մոտ: Բայց երկար չէր կարող թաքնվել, առանց մահվան մարդիկ չէին կարող,մարդ