գունավոր դող

Պատերը փորում են տխրության աչքերը: Տխրությունը քերում է խոնավ պատերին: Աչքերն իրենք իրենց մխիթարվում են:

Ժամացույցի սլաքները կանգնում են թարթիչների կողքին: Թարթիչները մնում են սլաքների հույսին:

Սլաքները պտտեցնում են լարերը: Կտկտոցը դառնում է տարածություն:

Բուրդը թափվում է վերև: Վերևը հարվածում է հատակին: Գորգն ինքն իրեն եռում է:    Դառնում է ծավալուն հեղուկ:

Ութի ու հինգի արանքում հայտնվում է բացը: Սկսում են վիճել:

Երեքն ու չորսը բարձրանում են ներքև: Յոթերից մեկը լցվում է վերև: Բոլոր տասերը դառնում են կորիզ:

Թափանցիկ սևը փնտրում է հայելի:

Արձանն ու բարդին բիլիարդ են խաղում:

Վերևում գաթան նեխում է դատարկությունից:

Փետուրը սառչում է սեփական ծանրությունից:

Ապակին հալվում է իր չտեսնելու և ոչինչ չզգալու հատկություններից:

Արձանը հոգնում է իր ներսում եղած կենդանությունից:

Արյունը դառնում է քրտինք: Քրտինքը կորցնում է իր գույնը: Դառնում է սպիտակ:     Արյունը վերցնում է սպիտակի հոտն ու դառնում գոլորշի:

Դեղինը քարանում է իր մեջ ամփոփված սևությունից: Սևը վառվում է իր սեփական պայծառությունից:

Գիշերն ու ցերեկը գնդակ են խաղում: Գնդակը դիպչում է ներսի անկյանն ու ծալվում:

Ներսն ու դուրսն իրար են հպվում: Հպումը դառնում է գործողություն:

Կանաչն ինքնիրեն աճում է ներս: Ներսը դուրս է գալիս: Դուրսը մտնում է ներս:

Հեղուկն ու սառույցը գոլորշանում են: Գոլորշին դառնում է փոշի:

Մութը բացվում է: Լույսը հետնամուտքից ողջունում է դռանը: Դուռը փակվում է ընդմիշտ:

Մշտականը վերջանում է: Կարճը մնում է հավերժ: Երկարը լցվում է: Հաստը՝ դատարկվում:

Փոքրն ու մեծը վերևից ձգտում են ներքև: Ձգտումը փոխվում է: Փոխվածը մնում է կայուն: Էությունը դառնում է հասկ: Փայտը վառարանին ներում է: Ներումը դառնում է կասկած: Կասկածից ծնվում է երկաթե ձողը: Ձողը փակվում է իր մեջ:

Փակը դառնում է թափանցիկ:

Բացը սևանում է: