Երկնքում ծովից են խոսում

- Սառն է

- ասում են: Լսել եմ, որ երբեմն տաք է

- ավազոտ է: Փհհհ, ոնց էլ դիմանում են

- ծակոցների՞ն: Էհ, երբեք ավազ չե՞ս տեսել

- չէ, որտեղից

- մի անգամ եկողներից մեկն էր հետը բերել: Մարմնից հազիվ պոկեցինք

- ու ասում են ներսում մանր-մունր բաներ էլ կան

- էհ, ո՞ր մեկիս ներսում չկան էդպիսիններից

- չէ, դրանք շարժվում են

- մերոնք էլ են շարժվում

- սողում են

- թող լինի սողալ, ի՞նչ կա որ

- ու լպրծուն են, կպչուն, զզվելի: Ու ցավեցնում են

- լավ հանձնվում եմ: Իմոնք կլոր են ու հեչ էլ կպչուն չեն

- դեռ կհասցնեն: Նոր են: Ասում են ներսում քարեր էլ կան: Դու գիտե՞ս, թե դա ինչ բան է

 - առաջին անգամ եմ լսում

- չէ, ես տեսել եմ դրանցից: բայց տեսածներս ավելի մեծ էին, վրան էլ ինչ-որ բաներ էին գրված

- իմ տեսածների վրա մենակ թվեր էին

- բա ասում ես, երբեք չես տեսել

- հիշեցի: Ավազն իր հետ բերողից եմ իմացել: Վրան էլ խաչեր կային

- խաչե՞ր

- հա, հեչ չե՞ս տեսել: Երկուսն իրար հատում են: Հասկանու՞մ ես: Կողք կողքի չէ: Այլ իրար վրա

- բարդ ես խոսում

- հա: Ժամանակին էդ դրանցից մեկի վրա Քրիստոսին են խաչել

- ու՞մ

- մեսսիային: Հին լեգենդ է: Դժվար, թե հիշես

- իսկ քո կարծիքով ցավո՞տ է

- Որտե՞ղ

- էնտեղ, ներքևում

- չգիտեմ: պատկերացում չունեմ

- ինձ թվում է հա, ցավոտ է

- քեզ դու՞ր է գալիս այդ բառը

- դուր է գալիս: Ցավ: Ինչ թեթև է հնչում

- ըհն, իր պես

- դե էլ մի: Պատմիր, դա ո՞նց պատահեց

- սովորական: նավակով էի: Հետո հոպլյա: Հասկացա՞ր

- չէ, նկարագրիր

- կանաչ նավակը: ես: Աղջիկը: Հետո էլ մեր ծանոթ հոպլյան

- ո՞վ

- միանգամիցը

- ճանաչու՞մ ես

- չէ, մի անգամ աչքովս ընկել է: Էն էլ վերջին անգամն էր

- կասե՞ս աչքերն ինչ են

- էհ, երկար պատմություն է: Երկուսն են

- մի՞շտ

- ոչ միշտ: Պատահում է, որ ավելի քիչ են լինում

- ինչքա՞ն քիչ

- շատ քիչ

- իսկ պատահու՞մ է, որ շատ լինեն

- չեմ հանդիպել

- ասա, ներքևում քամի կա՞

- կա

- իսկ արև՞

- կա, ամեն ինչի երկրորդն էլ կա: Եղբայրը: Պա՞րզ է

- Իսկ եղբայրն ավելի լա՞վն է լինում

- հիմնականում հա: Տես: Արևի եղբայրը: Ավելի գեղեցիկ է: Ալիքների վրա շողում է, լող է տալիս: Իսկ այդ քո արևը կարո՞ղ էր լող տալ

- չէ

- տեսնու՞մ ես: Ինքը լողալ չգիտի, իսկ եղբայրն ինձնից էլ լավ է լողում: Մենակ թե էդ անտեր հոպլյան...

- ալիքները ո՞նց են շարժվուն

- հասարակ: Աջ-ձախ, վերև-ներքև

- գեղեցի՞կ են

- պիտի որ

- մեզ ներքևում լսու՞մ են

- լսում են: բայց չլսելու են տալիս

- իսկ հասկանու՞մ են

- հասկանում են

- երկա՞ր

- շատ երկար

- ինչու՞ երբեք էստեղ չեն նայում

- վախենում են

- մեզնի՞ց

- չէ: վախենում են, որ էլ չեն կարողանա ներքև իջնել

- ախր ի՞նչ կա էստեղ այդքան կարևոր

- կապույտ: դրանք կապույտի մեռած են

- մարդի՞կ

- էյ, դրանց անունը չտաս: հա մարդիկ: այդ շնչողները: կապույտի մեռած են

- բայց էստեղ սպիտակից էլ կա

- քիչ է: ու չի համոզում: իսկ կապույտը...

- կարմիր էլ կա, դեղին էլ, անգամ սև

- չէ, դրանք երկրորդական են: կարևորը կապույտն է

- մարդիկ

- առը քեզ

- մարդիկ

- գրողի տարած, ի՞նչ

- դու էլ ես դրանցից

- եղել եմ: բայց փոշմանել եմ

- էլ չե՞ս

- չեմ

- բայց դու այն օրը երգում էիր: երգածդ էլ կապույտ էր: ձայնդ էլ: հիմա էլ, որ խոսում ես, վրայիցդ կապույտի հոտ է գալիս

- քեզնից էլ վառած ածուխի

- էհ: մենակ ասում ես

- իսկ դու փորձիր երգել: տեսնեմ երգածդ ի՞նչ գույնի կլինի

- եթե կարողանայի երգել, ինքս էլ կապույտ կլինեի

- բայց մեկ է: կապույտի պես ես մտածում: դա էլ հո չես կարող հերքել

- իսկ եթե ներքևում իմանան, որ իրենցից ենք խոսում

- է, թող իմանան, ի՞նչ կա որ

- ու որոշեն մեզ մոտ գալ

- գժվեցի՞ր

- հա: պատկերացրու: որոշեն բարձրանալ վերև

- մենք էլ կիջնենք

- բա եթե իրե՞նք էլ իջնեն

- նորից կբարձրանանք

- իսկ եթե համ էստեղ լինեն, համ ներքևու՞մ

- այդ ժամանակ արդեն մենք չենք լինի

- համոզվա՞ծ ես

- հա: իսկ եթե անգամ լինենք, կփախնենք հեռու

- ինչքա՞ն հեռու

- շատ, շատ հեռու: շատ խորը: քարերի հետ: հասկանու՞մ ես

- չէ

- ավազների կողքին: իսկ հիմա՞

- մի քիչ

- կապույտի մեկը...իսկական կապույտ ես

- այդ ո՞ր մի կապույտի վրայից է ածուխի հոտ գալիս

- դու կլինես առաջինը

- ի՞նչ բան է եղեգնը

- երկար-բարակ պատմություն է

- իսկ մամուռը՞

- ը...լպրծուն է

- ցավո՞տ է

- մամու՞ռը: է, թող լինի ցավոտ: այդքան շատ է հա՞ դուրդ գալիս այդ բառը

- հա, մի տեսակ ձգում է

- մամուռն էլ է էդպես: ու այնտեղ գտնվող ամեն ինչը: գիտե՞ս, մենակ կապույտներն են փչացնում ամեն ինչ: Զզվելի, զզվելի կապույտներ են

- ի՞նչն են փչացնում

- մամուռները, քարերը: Կապույտները փակել են հորիզոնը: Տես, էլ ոչինչ պարզ չի երևում: Թու...արդեն հոգնել եմ

- իսկ ո՞նց են հոգնում

- հենց էդպես: Վերցնում ես ու հոպլյա...հոգնում ես

- ես էլ եմ ուզում փորձել էդ քո հոպլյաներից

- էհ, ոչ համով են, ոչ էլ ցավոտ, ինչի՞դ են պետք

- բան չե՞ս զգում

- չէ, առանձնապես ոչինչ

- բայց մեկ է: ուզում եմ փորձել

- կփորձես: քիչ է մնացել: համբերիր

- իսկ ի՞նչ բան է աղջիկը

- գրողը տանի: դա՞ որտեղից գտար

- քեզնից

- իզուր բերանիցս թռցրեցի: աղջիկը... կազմված է հարյուրհազարավոր փոքր-մոքր բաներից: գունավորմամբ՝ թափանցիկ է

- ես չեմ հասկանում

- դե..համեղ պատառ է

- իսկ ցավո՞տ է

- այն էլ ինչպես: բայց միայն սկզբում: հետո արդեն չէ

- դժվար ես խոսում

- մազեր ունի: քիթ: բերան: Հա, երկու հատ էլ էն սիրուն բաներից ունի

- որոնցի՞ց

- էն որ չունեն մյուս տեսակի կապույտները

- դու ունե՞իր դրանցից, երբ որ կապույտ էիր

- ունեի:

- իսկ աղջիկը լպրծու՞ն է

- չափից դուրս շատ

- ի՞նչ գույնի է

- ըըը... կարմիր

- պիտի որ գեղեցիկ լինի

- հա...ցավն էլ հենց դա է..գեղեցիկ է

- դրանից եմ ուզում

- կարմիրի՞ց: գործ չունես: վտանգավոր բան է

- թքած

- հիմա ես էդպես ասում

***

- ասում ես սա՞ռն է

- երբեմն: երբեմն տաք է

- ի՞նչ բան է տաքը

- դա մեղմացնում է առաջինին, բայց դրանք իրար հեչ չեն սիրում, ողջ օրն իրար թարս են նայում

- էհ, էլի չեմ հասկանում

- տաքը կարմիրի տեսակներից է

- ուրեմն լավ բան է

- բավականին

- կերգե՞ս

- մեկ է կապույտավարի է ստացվելու

- չէ, երգիր: էնպես երգիր, որ ներքևում լսեն

- հիմարիկ: մեզ միշտ էլ լսում են

- հապա..

- չլսելու են տալիս: թքած ունեն մեզ վրա: ոնց որ մենք՝ իրենց վրա

- մենք թքած չունենք: Ախր ամբողջ ժամանակ իրենցից ենք խոսում

- իրենք էլ՝ մեզնից

- կապույտները...մեզնի՞ց են խոսում

- բա ոնց: դրա համար էլ կապույտ են

- խոսում ենք ու չենք ուզում տեսնել իրար

- շուրջդ նայիր: ամբողջը կապույտ է

- ուրեմն..

- հա, վարակվել ենք:

- հանուն ինչի՞

- հանու՞ն...դա չափից դուրս մեծ բառ է կապույտներիս համար

***

- ասում ես, սա՞ռն է

- երբեմն: մեկ-մեկ տաք է

- կարմիրի՞ց

- ըհն: կարմիրից

- ավազո՞տ է: ոնց էլ դիմանում են

- կապույտ են: դրանից է

- մեզ լսու՞մ են ներքևում

- լսում են

- իսկ ինչու՞ երբեք չեն պատասխանում

- չլսելու են տալիս: թքած իրենց վրա

- չէ: թքած չունենք: ախր ամբողջ ժամանակ իրենցից ենք խոսում

- ..իրենք էլ՝ մեզնից...

...