Skip to main content

մայիսյան


Հունիսն իրեն առաջ է գցել արդեն, բայց սիրտս ուզում ա մայիսը ենթարկել կինո/գրքա/երաժշտա/անձնա ամփոփման:

Էս կիսամյակի դասերը շատ թռուցիկ անցան: Ուշքն ու միտքս կուրսայինն էր ու դրա հաջող հանձնումը: Մի տեսակ շատ վաղուցվանից էի տրամադրվել էդ օրվան, ու անսպասելի պահեր չեղան: Ամեն ինչ իր հունով անցավ: Կարևորը գրասեղանիս վրայից պոկեցի Cluster-♡ գրությունը: Դա արել էի, որ իբր սիրահարվեմ կուրսայինիս թեմային:


Կինոներից.

կորեական նոր ալիքի տակ մնացած


I'm a Cyborg, but that's ok

Վրեժի մասին տրիլոգիան ավարտին հասցրի: Սրա ռեժիսորը անտանելի լավն ա: Ֆիլմերը մեկը մեկից "դնես պաչես" են: Բա ինչքան սիրուն տրամաբանական կառուցվածք ունեն:


Lady Vengeance
Sympathy for Mr. Vengeance

Ապակի կինո Stoker-ը: Ուրեմն էս Միա Վասիկովսկան մի կյանքի կտոր ա իրականում: Մի տեսակ հետաքրքիր ու իզոլացված ագրեսիա ունի, ու չես հասկանում՝ երեխա է, թե մեծ մարդ:


Stoker
Joint Security Area

Thirst

Լավ գրքի շատ վատ էկրանավորումը


The unbearable lightness of being

Էս ֆիլմից մի շատ ընտիր երգ եմ պեղել


Youth


Մի հատ պարտադիր 10/10 կինո 


Secret in his eyes

Perfect strangers

Հետ վերադարձ Տարկովսկուն


 Ностальгия
Offret

Մելանխոլիկ գլուխգործոցը


Сталкер

Ու էլի իսլանդական կինո


Sparrows

Գրքերից.

Դոստոևսկուն եմ վերադարձել: Մի պահ կար, որ անըդնհատ կարիք ունեի իրեն կարդալու, բայց հետաձգում էի՝ կանխատեսելով իր գրքերից առաջացած մշտական փսիխոդելիկ տրամադրությունը: Ու մեկ ա՝ զարմանում եմ, թե ոնց ա իր մոտ էդ աստիճանի լավ ստացվում ընթերցողին հերոսների հետ մտերմացնելը: Հետո ինքն իհարկե թռնում ա մեր վրայից ու մեզ մենակ իրար հետ թողնում՝ դե գլուխ հանեք իրարից, թե կարաք ասելով: Դոստոևսկին սիրում ա նաև ամեն ինչ մինչև վերջին աստիճանը հիվանդացնել, բոլորին անզորացնել ու թևաթափ անել, հետո վերջում իբր թե հեփի էնդ անել: Հիշում եմ՝ <<Կարամազով եղբայրները>> կարդալիս էլ նույն բանը գլխիս արեց: Ուրեմն կարդում եմ էդ սպանող մելամաղձով լցված գիրքը, մինչև վերջ դատարկվում ու սպառվում եմ, հետո՝ որ չի գալիս ու ասում՝ բա իմացա՞ր, ամեն ինչ չի, որ կորած ա, սենց ելք կա, ուղղակի սպասում էի, որ դու իմ նման ծանրանաս, գրքիս հերոսների նման էլ՝ ոչնչանաս, հետո նոր քեզ ելքի տեղը ցույց տայի:

Մեկ էլ Դոստոևսկու գրքերը լրիվ օրինական թմրանյութ ոնց որ լինեն: Կարդում եմ ու ոչ մի կերպ չեմ կարողանում գլուխս վերև բարձրացնել, ու տենց՝ ժամերով՜


Մի քանի լավ երգ էլ ու վերջ.

Христина Соловій - Тримай

Comments

  1. շատ լավ ու օգտակար փոսթ էր. շնորհակալ եմ։ մի քանի ֆիլմ չէի նայել քո գրածներից. կփորձեմ դիտել։ ապրես։

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ձեզ էլ շնորհակալություն :)))

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ոլորտ գույնի

կարմիր երազ Երազ կարմրավուն պոչով գիսաստղի մասին, երազ կարմիր թուշիկներով ագռավի մասին, որ կարմիր իրերն է կտցահարում, կարմիր որդեր անկյունում,  հողից կարմիր թել են ստանում ու հյուսում ողնաշարին իրենց բոսորագույն, կարմիր երաժշտության ձայներ՝ գույնից բորբոքված օդում, կարմիր մոլորակն իր վրայից թափ է տալիս գույնը, կարմիր աքլորականչ ու որսորդի զրույց կարմիր․ կարմիր ուրուներ առանձնատներում ապրող․ կարմիր ծակծկոցներ ոտնաթաթերիդ․ երազ կարմիր վիհի մասին։ կանաչ արկղ Ներսում լիքը սուլիչներ, կանաչ դե մինոր, հատակին փշրած կեղևներ, կանաչ էգ թռչուն․ թևերն անզոր թափահարում է ու ձյուն բերում, կանաչ մարգարեություն՝ հենված արկղին, ճտքակոշիկներով կանաչ հրեշ․ բերանը բացուխուփ է անում ու մրմնջում, թե որքան հեռու է հրեշանոցը, բերանից կանաչ անձրևանոցներ են թափվում ու արկղից դուրս գալիս՝ կանաչ ծավալով լցված արկղից։ դեղին հեքիաթ Դեղին վերմակի մեջ փաթաթված արքայադուստր դեղնած ձայնալարերով, դեղին զարդատուփ՝ անկողնուց ճոճվող, ներսում՝ արքայի փտած ոսկորներ միմյանց հետ կռվող , դեղին պատերազմ ներսում, պատից կախված դե

հարցազրույց

[ Սյունեի ու իմ հարցազրույցի գաղտնի տարբերակը ] Սյունն ինձ հարցնում ա `  Մար, քանի տարի ա գործում բլոգը, ու ինչի ես ընտրել Վոլտերա-ն որպես կեղծանուն :))) Մարին սկսում ա  տակից դուրս գալը ` Բլոգս գործում ա 2012 թվականից, էդ ժամանակ, երբ որ բացեցի բլոգս, առաջին անգամ սկսեցի գրել, դրանից առաջ երբեք փորձ չէի արել գրելու` ոչ փոքր տարիքում, ոչ պատանեկան տարիքում, ընդհանրապես շատ պարապ երեխա էի  ու երբեք մտքովս էլ չէր անցնի, որ ես կգրեմ մի օր: Երբ որ բլոգս բացեցի , պատկերացում չունեի, թե ինչ ա ինձ սպասվում: Էդ բլոգի շնորհիվ` այսինքն գրելու, ես կիլոմետրերով աճեցի: Մարդիկ տարիներով մի քանի մետր են առաջ քայլում, ես մի շաբաթում էստեղից հասնում էի մինչև Զատկի կղզի ու հետ գալիս: Էդ հսկայական ճանապարհը որ անցա, իմ երկուսուկես տարեկան, նոր նոր ատամ փոխող բլոգիս եմ պարտական: Որ ձեռքս ճար լիներ, կպաչեի իրան [էստեղ Մարիի բլոգն ամաչում ա]   Ինչի Վոլտերա. Մի քանի վարկած կա էդ անվան հետ կապված:  Հիմա անգամ չեմ էլ հիշում, թե երբ ու ոնց որոշեցի Վոլտերա, հավանաբար որպես Վոլտեր անվան աղջկական տարբերակը: Հ

Ճռռոց

...Լավ, կգնանք: Խոստանում եմ: Երջանիկ էի: Գիտեի, որ իր խոստման տերն է: Ու էդպես էլ եղավ: Գնացինք: Ճանապարհին նախապատրաստվում էի այդ ամենը տեսնելուն: Ինձ ուժ էի տալիս, բռունցքներս պինդ սեղմել էի: Մետրոյով էինք գնում: Ռելսերի ձայնը հաճելի էր: Սիրտս անհանգիստ էր, ուժեղ էր բաբախում: Չէի ուզում, որ շուտ հասնեինք: Էնքան հուզված էի, որ նկատեց: -Դե լավ, հասնում ենք, քիչ մնաց: Ախր չգիտեր, որ ուզում էի՝ չհասնեինք, բայց եթե այդ ամենն իրեն ասեի, ինձ գժի տեղ կդներ ու կասեր՝ ամբողջ ամառ հոգիս հանեցիր, թե գնա´նք: Հիմա էլ չես ուզում: Շատ լավ, հետ ենք վերադառնում: Սարսափած իր խոսքերից (որոնք կասվեին, եթե ինձ լավ չպահեի) լռեցի: Վերջապես հասանք: Դուրս եկանք մետրոյից ու սկսեցինք քայլել: Դրսում դեռ լույս էր: Քայլեցինք երկար: Արդեն երևում էր տունը: Սիրտս սկսեց ավելի արագ խփել: Անցանք հին աղբարկղի կողքով: Նայեցի աղբարկղին՝ շատ էի կարոտել: Մոտեցանք դարպասին: Խնդրեցի, որ ես հրեմ դարպասը: Չմերժեց: Հրեցի: Դժվարությամբ բացվեց: Բացվելուց էլ ճռռաց: Հին ճռռոց էր դա: Ականջներումս փորձեցի պահել այդ ձայնը